TATLI, OLGUN MEYVELERLE KAPLI ULU BİR AĞAÇ OLMAK YERİNE: 17. İSTANBUL BİENALİ PERA MÜZESİ'NDE!

İstanbul Kültür Sanat Vakfı (İKSV) tarafından 8-19 Nisan tarihleri arasında düzenlenecek 41. İstanbul Film Festivali’nde bu yıl 17. İstanbul Bienali’ne özel olarak hazırlanmış bir film seçkisi yer alacak. 17. İstanbul Bienali Film Programı, festival süresince hafta sonları Pera Müzesi Oditoryumu’nda gösterilecek.

“Tatlı, Olgun Meyvelerle Kaplı Ulu Bir Ağaç Olmak Yerine: 17. İstanbul Bienali” başlıklı film seçkisi, 17 Eylül–20 Kasım 2022 tarihleri arasında gerçekleştirilecek 17. İstanbul Bienali’nin küratörleri David Teh, Ute Meta Bauer ve Amar Kanwar tarafından oluşturuldu.

Başlığını 17. İstanbul Bienali'nin küratoryal metnindeki bir cümleden alan seçkide ikisi uzun üçü kısa metraj olmak üzere toplam 5 film gösterilecek. Filmler, bienalin tartışmaya açacağı fikirlere şiirsel bir yaklaşım sunacak. Onu aşkın filmin yer alacağı 17. İstanbul Bienali Film Programı ise sergiye paralel olarak eylül-kasım ayları arasında farklı mekânlarda izlenebilecek. Film seçkisinin gösterim biletleri ise internet üzerinden satışa sunulacak.

“Tatlı, Olgun Meyvelerle Kaplı Ulu Bir Ağaç Olmak Yerine: 17. İstanbul Bienali” seçkisinde yer alan filmler:

Hiçbir Şey Bilmediğimiz Bir Gece/A Night of Knowing Nothing/Paval Kapadia

Filmde, Hindistan’da üniversite öğrencisi olan L’nin ayrı yaşadığı uzaktaki sevgilisine yazdığı mektuplar sayesinde, onun çevresinde yaşanan değişikliklere göz atıyor, gerçekliği kurgu, rüyalar, anılar, fanteziler ve kaygılarla birleştiren amorf bir anlatıya tanık oluruz. Payal Kapadia’nın bu cesur ve lirik filmi, Hindistan'ın bir zamanlar gelişen liberal kamusal alanının mezhepsel bölünmeye ve şovenizme boyun eğmesi nedeniyle, eğitim politikalarına (özellikle film eğitimine) derinlemesine bir bakış sunuyor. Devlet destekli şiddet ve yıldırmanın arka planında göze çarpan şey, Kapadia'nın kişisel düşünmenin gerekliliği konusundaki sessiz ısrarıdır. Haber medyasının ve diğer demokratik kurumların başarısızlığı, tarafsız bir sanatsal duruş için hiçbir zemin bırakmasa bile, direniş iyi kötü bir kurgu gerektirir.

2021 Cannes En İyi Belgesel

2021 Lisbon&Estoril En İyi Film

2021 Toronto Mansiyon–Yüksek Ses

Vampir – Cuadecuc/Pere Portabella

Pere Portabella'nın Jesús Franco'nun Kont Drakula'sının setinde fırsatçı bir şekilde çekilen parazit filmi, iyi bilinen bir sinema tipolojisinin zengin içeriği göz önüne alındığında, görüntülerin bize ne yaptığını ve onlarla ne çok şey yapabileceğimizi gösteriyor. 1960'lar ve 70'lerin İspanyol düzen karşıtı deneysel sinemasının bir dönüm noktası olan film Portabella'nın kendi sözleriyle, 'film içinde film, söylem içinde söylem, başka bir deyişle, bir başkasının 'kan emici filmi'dir. Kışkırtıcı bir şekilde ses negatifiyle 16mm çekilen Vampir, eşzamanlı olarak hem ana akım anlatı sinemasında büyünün yapıcı öğelerini hem de Franco rejimi altında avangart film yapımcıları tarafından kullanılan gizli siyasal-estetik stratejilerin doğasında var olan tuhaf “hayali materyalizm”i ortaya çıkarıyor ve bundan zevk alıyor.

Temel Frekanslar: Dünyalı Dramı/Elemental Frequencies: Tellurian Drama

1923’te Hollanda Doğu Hint Adaları hükümeti, Batı Cava’da büyük bir radyo vericisi inşa etmek için Malabar Dağı yakınlarındaki iki dağ zirvesini, yerli halkı zorla çalıştırarak fütursuzca ormansızlaştırdı. Kurulan yeni radyo istasyonu Radyo Malabar, kutlamalarla açıldı. Mart 2020’de Radyo Malabar, tarihi bir alan ve turistik cazibe merkezi olarak yeniden canlandırıldı. Çoktan unutulmuş dalga boylarına bağlanan Dünyalı Dramı, bu iki tarih arasında neler olabileceğini hayal ederken dağın tarihteki yaşamsal rolüne, sömürge kalıntılarına ve yerli ataların görünmez gücüne ilişkin sorular soruyor. Tanınmış sözde antropolog Dr. Munarwan tarafından kurgulanmış, unutulmuş bir metne dayanarak anlatılan Dünyalı Dramı, sömürgesizleştirme, yermerkezcil teknoloji ve iletişimin tarihselliği kavramlarıyla hesaplaşıyor.

2021 Singapur En İyi Güneydoğu Asya Kısa Filmi

Temel Frekanslar – Dünyayı İyileştirme Yolları/Elemental Frequencies: How to Improve the World?

Dünyayı İyileştirme Yolları, ağırlıkla yerli halkların yaşadığı Vietnam’ın Orta Dağlık Bölgesi’nde geçen, “dinleme” hakkında bir film. Nguyên Trinh Thi’in sözlü bir geleneğin sönen seslerini derinlemesine dinleme alıştırması olan bu son yapıtı, dünyanın bu bölgesindeki toprakların, ormanların ve yerli halkın yaşam biçiminin kaybını gözlemlerken, gözün kültürü ile kulağın kültürü arasındaki hafızanın nasıl işlendiğine dair farklılıkları yansıtıyor. Yapıt Hristiyanlaşma, savaş ve sosyalizm tarafından dönüştürülmüş bir toprağın çağdaş zemininde yerli sesi, sözü ve müziği ön plana çıkarıyor. Anlatılar yaratmak, hikâyeler anlatmak ve dünyayı deneyimlemek için Batılılaşmış imajlara bel bağlamaya direnen film, dinleme aracılığıyla algılamanın bir yolu olarak müziğe ve sese yöneliyor.

Temel Frekanslar – Çamur Adam/Elemental Frequencies – Mud Man

Çamur Adam, ABD ordusunun varlığıyla ilgili jeopolitik tartışmaların merkezinde yer alan Okinawa ve Güney Kore'nin Jeju Adaları'nda geçiyor. Yönetmen, film boyunca görsel olarak iki adanın kesişen manzaraları aracılığıyla ve belirsiz Japonca (Uchinaaguchi) ve Korece'de mırıldanmaların ses ve dilsel olarak karıştırılması yoluyla iki düzeyli farklılıkları yan yana getiriyor. Film, gökyüzünden düşen çamur yığınlarını andıran kuş pisliklerinin ziyaret ettiği bir topluluğun hikâyesini anlatıyor. Pisliklerin içinden gelen tarih, doğa ve diğer topluluklara dair sesleri dinlemek için yığınları toplayan insanlar çıkan seslerle uyanıyor. Yamashiro’nun Okinawa’nın siyasal yapısıyla benzerlikler kurmak için et ve toprağı kullanma yönteminin bir devamı olan film, sömürgeleştirilmiş adaların yarı gömülü travmalarına korkusuz bir bakış sunuyor.